Świąteczna promocja! -30% na kursy z kodem XM30 i -25% na komplety z kodem XM25. Dostęp Premium na rok w cenie 8 miesięcy z kodem XM20.

Keep it simple! Czyli Supertip #7

Keep it simple

Nikt nie lubi uczyć się trudnych rzeczy. Kiedy widzimy przed sobą skomplikowane zagadnienie, np. odmianę rzeczowników czy znienawidzony przez wielu tryb subjuntivo w hiszpańskim, często zaczynamy czuć, że nauczenie się go nas przerasta. Z pomocą przychodzi dr Piotr Woźniak, wynalazca metody SuperMemo, który twierdzi, że nawet najtrudniejszą rzecz można… uprościć! Dlatego w tym artykule przeczytasz o jego minimum information principle (zasadzie minimum informacji).

PROSTE JEST ŁATWE – DLACZEGO WARTO UPRASZCZAĆ W NAUCE JĘZYKA?

Prostą, nieskomplikowaną informację łatwo jest zapamiętać – wie to każdy. Po pierwsze – dużo łatwiej jest opanować kilka łatwych zagadnień niż jedno, które jest skomplikowane i złożone. Kiedy przyswajasz np. jakieś słówko, Twój mózg przemierza labirynt pełen różnych ścieżek (tak mniej więcej możemy sobie wyobrazić sieć neuronową). Podczas tej wędrówki Twój mózg zostawia ślady na “ścianach”, żeby zapamiętać, jaką trasę przebył. Dlatego łatwiej jest mu przebyć kilka razy tę samą ścieżkę, niż skomplikowaną drogę pełną zmyłek, ślepych zaułków i rozwidleń.

NO DOBRZE, ALE JAK WYKORZYSTAĆ TO UPRASZCZANIE W PRAKTYCE?

Dawkując sobie odpowiednio informacje. Kiedy podchodzimy do skomplikowanego tematu, warto go rozbić na jak najmniejsze, najprostsze części. Można to porównać do stawiania szafy, na którą składają się śrubki, boki, drzwi, uchwyty itd. Spróbujmy zilustrować to przykładem – odmianą rodzajników w języku niemieckim. Jeśli będziesz próbować nauczyć się wszystkich na raz, wyda Ci się to trudniejsze, niż kiedy skupisz się na każdym z nich oddzielnie.

MINIMUM INFORMATION PRINCIPLE W ĆWICZENIACH PYTANIE-ODPOWIEDŹ

Wiele osób chwali sobie naukę z zasadą “pytanie-odpowiedź” – wykorzystujemy ją również w naszych kursach. Jak więc będzie wyglądać takie ćwiczenie połączone z minimum information principle? Posłużę się znowu przykładem odmiany rzeczowników.

Jeśli weźmiemy zbyt dużo informacji na raz, będzie wyglądać to tak:

Pytanie: Jak odmieniamy przez przypadki w języku niemieckim?

Odpowiedź: Nominativ: r. męski: der, ein, kein; r. żeński: die, eine, keine, r. nijaki: das, ein, kein Gentiv: r. męski: des, eines, keines; r.żeński: der, einer, keiner, r.nijaki: das eines keines…

Brzmi skomplikowanie? A to dopiero dwa pierwsze przypadki w liczbie pojedynczej!

A jak będzie to wyglądać, jeśli złożony temat rozłożymy na części pierwsze?

Pytanie: Na jakie pytania odpowiada Nominativ?

Odpowiedź: wer? was? (kto? co?).

Pytanie: Jakie mamy rodzajniki określone w Nominativie?

Odpowiedź: der die das i die dla l. mnogiej.

Pytanie: Jaki rodzajnik określony żeński będzie w Nominativie?

Odpowiedź: die.

Pytanie: A jaki rodzajnik określony męski będzie w Nominativie?

Odpowiedź: der.

Pytanie: A jaki rodzajnik określony nijaki będzie w Nominativie?

Odpowiedź: das.

I tak dalej. Oczywiście możemy wspomagać się przy tym tabelką – wielu z nas jest wzrokowcami. Ale dzięki rozbiciu tematu na pojedyncze przypadki i rodzajniki cały temat nagle staje się o wiele prostszy! Zasadę minimum information principle można stosować do nauki czegokolwiek – nie tylko języków. W kursach SuperMemo posługujemy się nią przy tworzeniu każdego kursu!